ÖĞRETMENİM

Coşkun bir pınarsın, suyun kesilmez

Işığın dört yanda parlar öğretmen

Verirsin, verirsin bilgin eksilmez

Halkımız vefalı anlar öğretmen

 

Tarihi sorgular köprü kurarsın

Kimyayı öğretir, deney yaparsın.

Fiziği kavratır, fikir yorarsın

Öğrencin dinleyip anlar öğretmen

 

Matematik bilmek usa yarardır

Coğrafya eksiği çokça zarardır

Resimi, müziği zevke karardır

Yabana aydınlık sağlar öğretmen

 

Adil der ki Türkçe ana ezgidir

Dilini konuşmak büyük sezgidir

Böyle güzel bir dil Türk’e özgüdür

Bilmeyen zamanla anlar öğretmen

 

                        Adil Hacıömeroğlu

                        23 Kasım 2000

 

CUMHURİYET NEDİR?

Cumhuriyet; halkın egemenliğidir. İnsanın insanca hakça yönetildiği, bilimin ve aklın yol gösterici olduğu devlet düzenidir.

Cumhuriyet; geleceğe güvendir. Eğitimin, sosyal adaletin, sağlığın, ekonomik gelişmenin, sosyal refahın tüm gerekleriyle yerine getirildiği toplumsal anlayıştır.

Cumhuriyet; ayrıcalığın yok edildiği yurttaş olma bilincinin geliştiği, kirli işlerin olmadığı yönetimde açıklık ilkesinin yüceltildiği bir yönetim biçimidir.

Cumhuriyet; yeşil alanların korunduğu, çevreye saygının en yüksek düzeyde olduğu, “Ormansız bir toprak vatan değildir.” sözünün yaşama geçirildiği, insan dışındaki tüm canlıların da doğal ortamlarında yaşama hakkının olduğu bir dünya anlayışıdır.

Cumhuriyet; banka batırmak, devleti soymak, toplumu yoksullaştırıp bir kısım kişileri varsıllaştırmak değildir.

Cumhuriyet; ulusu dil, din, mezhep, siyasal anlayışlara göre bölmek parçalamak değil; birleştirmektir.

Cumhuriyet; azı çok yapmak, çoğu da ulusça paylaşmaktır.

Cumhuriyet; gergin, asık suratlı insanların değil, güler yüzlü bireylerin oluşturduğu halkın yönetimidir.

Cumhuriyet; her gün katliam gibi trafik kazalarının olduğu, çaresiz yöneticilerinse çözüm bulamadığı bir rejim değildir.

Cumhuriyet; bireylerin sivil örgütlenmeler içinde yer aldığı, ülkenin sorunlarının çözümünde katkı yaptığı bir toplumsal dayanışmadır.

Cumhuriyet; çocuklarımızın ve bizim geleceğimizdir!..

Adil Adalet HACIÖMEROĞLU

20 Kasım 2000

Yeşil Marmara Dergisi

ANNEM

                 

Bu sabah uyandım, düşünüp durdum

Dünyada benzerin var mıdır annem

Elvan elvan çiçek toplayıp gelsem

Değerin bununla ölçülmez annem

Güneşin doğduğu ufka bakarım

Yıllardır içimde odlar yakarım

Seni birde değil, çokta ararım

Emeğin dünyada ölçülmez annem

Soğuk gecelerde, bitmez ayazda

Kavuran sıcakta, susatan yazda

Dört yanda çınlayan söz ile sazda

Hep seni ararım, bilesin annem

Adil’im saçıma aklar düşse de

Elimden her türlü işler gelse de

Türlü orunlarda ömür geçse de

Halâ bir çocuğun değil mi annem

                        Adil Hacıömeroğlu

                        14 Mayıs 2000

KADININ HAKKI

                        

Bir nur parçasıdır karşımda duran

Analık işine kafayı yoran

Temelden başlayıp yaşamı kuran

Sensin ki kadınım hakkın ödenmez

Dünyayı dolaşsam, çoktur yapıtın

Doğrudan yanasın sözdür kanıtın

Sonsuza erişsin yüce anıtın

İnan ki kadınım hakkın ödenmez

Çiçekten narinsin, kırılamazsın

Hoşgörün engindir, darılamazsın

Yuvada direksin, ayrılamazsın

Anla ki kadınım hakkın ödenmez

Adil’im dizeler yetersiz kalır

Tenime dokunsan özümü alır

Bencileyin sonsuz erinci bulur

Ne desem kadınım hakkın ödenmez

                        Adil Hacıömeroğlu

                        28 Şubat 2000

TÜRKİYE’M

Nice kahramanlar yatar bağrında

        İnsanlık ülküsü vardır çağrında

        Muğla’dan Samsun’a kalsam Ağrı’nda

        Yanık türküleri söyler Türkiye’m

 

        Nevşehir’de Hacı Bektaş Veli’nin

        Kırkpınar’da sesi Kocaeli’nin

        Sabahları hoşluk veren yelinin

        Baharında mecnun oldum Türkiye’m

 

        Çukurova gelin, Toroslar yiğit

        Irmak boylarında ağacın söğüt

        Cehalet kötüdür, yurttaşı eğit

        Bilgeler otağı canım Türkiye’m

 

        Yunus Emre pirim, Köroğlu sesim

        Karac’oğlan destan, dilimde isim

        Antalya tarihtir, İzmir nefesim

        Erenler dört yanda fikir Türkiye’m

 

        Zonguldak kömürü yürekte aktır

        Pamukkale suyu teknede paktır

        Uyuyan canlara ışıklar yaktır

        Usumda temelsin cennet Türkiye’m

 

        Isparta’da kokar enfes gülyağı

        Bozkır koyunundan çıkar yapağı

        Ihlamur kokusu, defneyaprağı

        Ruhuma varsıllık katar Türkiye’m

 

        Ankara başkenttir, İstanbul inci

        Buğday üretmede Konya birinci

        Zorluklar olsa da bitmez direnci

        Uygarlık beşiği birlik Türkiye’m

 

        Karadeniz sevda, hamsi canlıdır

        Antep kenti “Gazi”, Urfa “Şanlı”dır

        Ozanlar Sivaslı, Erzincanlıdır

        Fındık, ceviz, üzüm yurdu Türkiye’m

 

        Trabzon ilinin Of ilçesinden

        Hayrat bucağının Gülderen’inden

        Hacıömeroğlu baba Ali’den

        Adil’e can verdin canım Türkiye’m

                                               Adil Hacıömeroğlu

                                               22 Aralık 1999

 

KADIN

                        

Gücüne erişmek harcımız değil

Dünyayı yarattın damladan kadın

Tapınmak ödevdir, borcumuz değil

Saygıyı hak ettin gönülden kadın

Kiminiz huridir, sevgi bağında

Kiminiz yaradır, Tanrı Dağı’nda

Güzeli seçilir gençlik çağında

Esinler alınır odundan kadın

Yürekler atmazdı, adın olmasa

Ressamlar çizmezdi, resmin olmasa

Ocaklar tütmezdi, cismin olmasa

Elin eksilmesin yuvamdan kadın

Adil’im gurbette kaldın biçare

Derdini söylersen bulursun çare

Anaya, bacıya değmesin yâre

Her şeyin başısın ezelden kadın

                                   8 Mart 1999

EMEĞİN ÖDENMEZ ANA

Canından can katıp evlat doğurur

Ustalıkla onu nurdan yoğurur

Türlü çile çekip saçı ağarır

Dünya hazinendir tükenmez ana

Kiminiz tarlada orak elinde

Kiminiz cephede silah belinde

Kiminiz sılada ağıt dilinde

Umudu yeşertir, yitirmez ana

Bazısı gariptir derdi başında

Acısı gizlidir gözün yaşında

Kemliği bırakıp çeşme taşında

Güzellik yürekten silinmez ana

Çocuğum var diye yemez, yedirir

Gönlünü hoş tutar giymez, giydirir

Dünya nimetini bize sevdirir

Cennette bir eşin bulunmaz ana

Adil’im hepimiz ana kuzusu

Ne kadar yaşasak gitmez kaygısı

Özveriyle yazılmıştır yazısı

Emeğin ödenmez, bilirim ana

Dizeler yetersiz, yazamam ana

                        Adil Hacıömeroğlu

10 Mayıs 1998

KADINIM

Sensiz dünya neye yarar bilemem

Acı çeksem bile kalpten silemem

Yalan yanlış sözle usun çelemem

Yüce orunlara layık kadınım

Uygarca düşünen laik kadınım

Tarlada çalışır aşım olursun

Sılada, gurbette yaşım olursun

Ailede temelden taşım olursun

Soframda bereket gerek kadınım

Evime, yurduma direk kadınım

Bağlısın erine vefakârsın sen

Bir ömür boyunca fedakârsın sen

Sesini çıkarmaz cefakârsın sen

Yolda yürüyene destek kadınım

Kötüye amansız köstek kadınım

Gözlerin ummandır süzmek gerektir

Ellerin tılsımlı tutmak gerektir

Bellerin incedir sarmak gerektir

Dili, düşüncesi içten kadınım

Soyluluğun gelir kökten kadınım

Adil der ki doğurursun bizleri

Sakın ola bükülmesin dizleri

Yıllar geçse silinemez izleri

Cennette hurisin güzel kadınım

Dünyada meleksin sağol kadınım

                                    Adil Hacıömeroğlu

                                    8 Mart 1998

HAKKINI HELAL ET ANNEM

Dokuz ay taşıdın yorulmaksızın

Çalıştın, didindin hiç durmaksızın

Günleri sayardın usanmaksızın

Damarımdaki kan sendendir annem

Yüreğimde sevgi sendendir annem

Umutlar getirdin kara geceden

Dokudun tenimi iyce inceden

Konuşma öğrettin harften heceden

Eğitip yaşamı sevdirdin annem

Ayakta durmazdım olmazsan annem

Çöllerde susuzdum suladın beni

Ruhum karıştıkça anladın beni

Hasta düştüğümde ağladın beni

İyiyi, kötüyü bellettin annem

İnişi, yokuşu öğrettin annem

Sabahları güneş gibi sıcaksın

Geceleri korku bilmez kucaksın

Karakışta hiç sönmeyen ocaksın

Besleyip büyüttün bugüne annem

Acıyı bal ettin önüme annem

Adil’im hakkını unutmam senin

“Helali hoş!” dersin düşüncen derin

Meleksin dünyada, cennettir yerin

Hakkını helal et olur mu annem

Her saat elinden öperim annem

                                   Adil Hacıömeroğlu

                                   11 Mayıs 1997

ÖĞRETMENE MERHABA

                        

Adı sanı bilinmezdi köylerin

Taşra deyip anılmazdı illerin

Cehaletten çözülmezdi dillerin

Karayı ak yapanlara merhaba

Batıl inanç kafalarda yer etmiş

Haksızlıklar artık canına yetmiş

Zincirini kırmak için azmetmiş

Güneş olup doğanlara merhaba

Köyünden ayrılıp okullu oldu

Kulluğu unutup sevgiyle doldu

Bozkırlar yeşerip ısırgan soldu

Enstitülü öğretmenim merhaba

Çalışkan kişinin düşmanı çoktur

Yurdu severiz biz, riyamız yoktur

Ülkümüz büyüktür, gönlümüz toktur

Özverili öğretmene merhaba

Öğrenciyle kendisini bir tutar

Soğuk kış gecesi ayazda yatar

Yorgun yüreklere umutlar katar

Işık saçan öğretmene merhaba

Adil der ki eğitimci yücedir

Kötülüğü örten kara gecedir

Şiir yazmak benim için güncedir

Şehit olan öğretmene merhaba

                        Adil Hacıömeroğlu

                        19 Kasım 1996