URUS KIZI

Doğu Karadeniz’de kadınlar, adları yerine doğum yerlerinin, babalarının adlarıyla çok az da olsa lakaplarla anılır. Bu durum, kadının köklerine içten bir saygının gösterilmesindendir.

Urus (Rus) Kızı’nın gerçek adını yalnızca aile üyeleri bilirdi. Geldiği kent ve geçmişine ait bilinenler çok azdı. Aslında bunları merak eden de olmazdı. Çünkü Urus Kızı çok becerikliydi. İlkelerin öncüsüydü. Az da olsa eğitilmiş bir kadının neleri yapabileceğinin canlı bir örneğiydi.

Bolşevik Devrimi öncesi Doğu Karadeniz’in maharetli gurbetçileri Rusya’ya çalışmaya giderlerdi. Hızarcılık, inşaat ustalığı, fırıncılık başlıca işleriydi onların. Ekmeklerini, çarlık Rusya’sının geniş coğrafyasında dişleriyle tırnaklarıyla çıkarırlardı.

Doğu Karadeniz’de çay yoktu o zaman. Osmanlı toprakları yoksuldu. Tarım, sanayi gelişmemişti. Teknoloji, henüz günlük yaşama girmemişti. Ortaçağ’ın kör karanlığında debelenen ülkenin gençleri ekmeği gurbet ellerde aramaktaydı. Almanya’ya II. Dünya Savaşı sonrası giden işçilerimizden yıllar önce ilk gurbetçilerimiz Rusya’ya giderlerdi çalışmaya.

Dedem ve çevre köylerden arkadaşları, I. Dünya Savaşı başlamadan önce Rusya’ya giderler ekmek paralarını çıkarmak için. Dedemin kardeşi İlyas da birliktedir onunla. Savaş başlayınca dedemin köyde ev bark sahibi iki ağabeyi Sarıkamış’a giderler savaşmaya ve şehit olurlar. Dedemler, savaş koşullarında dönemezler Türkiye’ye. Savaş’ın sonunda Bolşevik Devrimi olur. Gurbet’teki kalmaları uzar. Bu sırada içlerinden bazıları orada gönül kaptırırlar Rus güzellere ve evlenirler. Çocukları olanlar olur. Bunlardan birisi de dedemin kardeşi İlyas’tır.

Bolşevik Devrimcileri tüm Sovyet topraklarına egemen olup ortalık durulunca sılaya döner dedem ve arkadaşları. Kardeşi İlyas dönmez. Çünkü yerleşik bir düzen kurmuştur. Arkadaşları: Berberoğlu Tufan (Kazançlı Köyü’nden), Delimahmutoğlu Celal (Bizim köyümüz Gülderen’den), İbrahimağaoğlu Dursun (Sıraağaç’tan), Berberoğlu Dursun (Tufan Berber’in kardeşi) Türkiye’ye dönerler. Berberoğlu Tufan bir Rus kızıyla evlidir ve bir de çocuğu vardır. Eşini ve çocuğunu da getirir memlekete. Hıristiyan olan eşi Müslüman olur.  Zorlu bir deniz yolculuğuyla gelirler Türkiye’ye. Berberoğlu Tufan’ın ağabeyi Dursun’un asıl mesleği imamlıktır. Yolculuk sırasında gelinlerine namazda okunması gereken sureleri ezberletir ona.

 İşte, Berberoğlu Tufan’ın yanında Rusya’dan getirdiği eşidir Urus Kızı. O dönemde, gerçi şimdi de pek değişmemiştir, Sovyet topraklarının tümüne Rusya denirdi. Urus Kızı’nın doğup büyüdüğü yer, Azak kıyılarındaki Ukrayna’ya bağlı Mariupol kentidir. Etnik kökeni Rus. Bunun hiç önemi yoktu. Asıl adı Nataşa, soyadı da Kabov’dur. Köye geldiğinde adı Ayşe olur. Ama köylüler ne Nataşa’yı ne de Ayşe’yi bilirler. Ona, gelenek olduğu üzere geldiği yerin adıyla seslenirler: Urus Kızı.

Urus Kızı, eğitimli olduğundan beceriklidir. Gelin geldiği Kazançlı köyü ve çevresinde ilk fenni ebeliği o yapmıştır. Ebelikte temizlik kurallarını o öğretmiştir köylerdeki alaylı kadın ebelere. Bu nedenle çevrede sağlıklı doğumlar artmıştır. Onunla paslı bıçak ve makasla kesilen göbek kordonları azalmıştır. Doğum öncesi ebenin el temizliği onunla devreye girmiştir.

Urus Kızı’nın en önemli becerilerinden biri de terzilikti. Köy kadınlarına düzgün giysiler dikerdi. Önce mezurayla ölçü alırdı. Giysileri prova ederek dikmesi, ilgi uyandırırdı. Onunla kadınlar daha güzelleştiler. Çünkü vücutlarına uygun giysiler giymeye başladılar.

Urus Kızı, iyi bir aşçıydı. Düğünlerde yemek pişirirdi. Onlarca kişinin önüne maharetli elleriyle hazırladığı yemekleri koyardı. Toplu yemeklerin vazgeçilmez ustasıydı. Büyük kazanlarda malzemeleri ölçüsüyle koyardı. Yemeklerin tuzu da yağı da kararınca olurdu.

Çocukluğumuzda yazın meyveleri toplatırdı ninem. Üç köy ötedeki halama meyve götürmemizi isterdi. Biz de taze topladığımız meyveler. Kazançlı Köyü’nden de geçerek halamın yaşadığı Gökçeoba’ya götürürdük. Sepette ya da torbada taşıdığımız yük yorardı bizi. Urus Kızı’nın evi, yol üstündeydi. Kapı önünden geçtiğimizi görünce bizi tanırdı. Tanımasa da yanındakilere sorardı. “Abdullah’ımın, kardeşliğimin torunları beni görmeden nereye gidiyorsunuz?” diye seslenirdi. Dedemin gurbet arkadaşı Berberoğlu Tufan’la uzun bir yolculuktan sonra gelmişti bu köye. Bu nedenle dedemi kardeşliği bilirdi. Dedem, Rusya dönüşü evlendi ve altı çocuğu yetim bırakarak bu dünyadan gencecik yaşında göçtü. Neredeyse ömrünün yarısını gurbette geçirdi. Kısacık ömründe anne, baba, kardeş, evlat, eş acısını; onlarca sosyal olayı yaşadı. Uzun bir ömre bile sığmayacak kadar çok olayların tanığı oldu.

Ayşe Nine’nin çağrısına sessiz kalmak olanaksızdı. Biraz utangaç, biraz da çekingen bu uyardık. Gösterdiği iskemlelere otururduk. Kaş göz arasında sıcak mısır ekmeğinin arasına tereyağı ve peyniri koyardı. Yanına da ıhlamur çayı… Mısır ekmeğiyle ıhlamurun buharları ve kokusu birbirine karışırdı. Bu, lezzetin doruğuydu. Bir de buna Ayşe Nine’nin gözlerindeki sevgi dolu yeşil bakışlar eklenince keyfimize diyecek yoktu. Dedemin nasıl insancıl, sevgi dolu, arkadaş canlısı bir kişi olduğunu anlatırdı bize. Henüz tarihin önemini kavramadığımızdan tarihin tanığı Urus Kızı’na soru sormazdık fazlaca. Yalnızca dedemi merak ederdik. Boyunu posunu, göz ve saç rengini… sorardık. Canlı tarihin ciltler dolusu sayfaları önümüzde dururken biz, çocuk aklımızla yaşamımızda bir kere bile görmediğimiz, babamın bile zar zor anımsadığı dedemle ilgili fiziksel özellikleri merak ederdik.

Tereyağlı, peynirli mısır ekmeğini yiyip ıhlamur çaylarımızı içtikten sonra izin isteyip kalkardık. Yolumuz uzundu. beklemekolmaz. Kalkarken sepetimizden meyve vermek ist6erdik ona. O, kapısının önündeki ağaçları göstererek “Bakın burada var. Siz, onları halanıza götürün.” derdi.

Yola koyulurduk üç beş adım sonra arkaya dönüp baktığımızda Urus Kızı’nın yeşil bakışlarının peşimizde donup kaldığını görürdük. Kim bilir neler düşünürdü. Belki Kırım topraklarında geçen çocukluğuna ilk gençliğine aklı giderdi. Berberoğlu Tufan Dede’yi gördüğü ve ona vurulduğu ilk günü anımsardı büyük bir olasılıkla. Eğer vurulmasıydı gönülden bunca uzak bir diyarda geçirir miydi ömrünün büyük bölümünü? Belki de Rusya topraklarından ayrıldıkları bir tekneden son bakışı donup kalmıştı gözlerinde.

Biz, yolu oynayarak bitirirdik. Urus Kızı çoktan aramızdan ayrıldı. Şimdi o evde torunları yaşamakta. Tabi, ev de çağa uydu. Şimdi seyrek de olsa araba ile mısır ekmeği ve ıhlamur kokulu o evin önünden geçerken Ayşe Nine’nin yeşil bakışlarını ararım. Ne yazık ki o bakışları, sisli bir perdenin aralığından görür gibi olurum. Şefkat, sevgi, cömertlik dolu sesini duyarım sanki. Tarihin öneli bir tanığının anıları da onunla birlikte gitti. Ne mi kaldı geriye? İnsanlığı, fenni ebeliği, aşçılığı, terziliği…

                                               Adil Hacıömeroğlu

                                               29 Ocak 2017

 

                                       

                                               

TÜRK MİLLETİ’Nİ YOK SAYMA!

                                   

Tek millet,

Tek bayrak,

Tek devlet,

Tek vatan,

Tek dile (Nedense RTE tek dili söylemiyor.) evet…

Ancak tek kişinin egemenliğine HAYIR!

Neden mi?

Türk Milleti’nin egemenliğini, Türk Bayrağını, devletin varlığını, vatanın bütünlüğünü, Türkçenin resmi dil olarak varlığını sürdürmesini ancak milletin tümünün söz sahibi olduğu parlamenter sistemle sürdürebiliriz.

Tek kişinin egemenliği, milletin egemenliğini yok eder. Başkanlık, eyalet sistemini zorunluğu kılacağından devletin, bayrağın, dilin tekliği yok olur; tek vatan bölünür; millet parçalanır.

O zaman vatanımızı bölecek, milletimizin, dilimizin, bayrağımızın, devletimizin tekliğini yok edecek başkanlığa neden “Evet!” diyelim?  Atalarımızın bin bir güçlükle savaşarak kurduğu devletimizi kendi elimizle niye bölelim.

Milletin ortak aklıyla yönetmekte olduğu ülkemizi, neden bir kişinin iradesine teslim edelim? Seksen milyonun ortak aklı mı büyük, yoksa bir kişinin aklı mı? Biz Türk Milleti, seksen milyonun ortak aklının kullanıldığı Cumhuriyet’ten yanayız. Bu nedenle de başkanlık rejimine karşıyız.

Hele ki başkanlık rejimini AB-ABD Türkiye’nin önüne koymuşsa ve FETÖ-PKK destekliyorsa bu işte bir hinlik yok mudur? Türkiye düşmanlarının Cumhuriyet’imizi yıkmak, devletimizi ortadan kaldırmak, Türk Milleti’ni tarihten silmek için bir tuzak bu. Türk Milleti’nin bir ferdi bile bu tuzağa düşmemeli. Bu nedenle AKP, CHP, MHP, Vatan Partisi’ne ve adlarını saymadığımız diğer partilere oy veren her yurttaşımızın bu oyunu bozarak tuzağa düşmemesi, emperyalist düşmanlara karşı Türk Milleti’nin varlığını savunması gerek. Bunun içindir ki Türk Milleti’nin egemenliğini yok edecek olan başkanlık rejimine milletçe, hep birlikte “HAYIR!” diyelim. Milletin ortak aklının emperyalistlerin ve bir kişinin aklından daha büyük olduğunu haykıralım tüm dünyaya…

                                                                       Adil Hacıömeroğlu

                                                                       24 Ocak 2017

AMAN DİKKAT!

                                               

Başkanlık anayasasının TBMM’den geçmesiyle halk oylamasının yolu açıldı. Halk oylamasının Türkiye için ne kadar yaşamsal olduğu çok açık. Bu nedenle yurtseverlerin kaygılarını anlıyorum. Ne yazık ki birçok yurtsever çaresizlik içinde. Kendince çözümler bulmaya, mücadele yöntemleri geliştirmeye çalışmakta. Bu kendince yöntemler birçok kişiyi sağa sola savurmakta. Kaş yapayım derken göz çıkarmaktalar.

Kendince mücadele yöntemleri bulmaya çalışan yurtseverlerin birçoğu örgütsüz. Bu kişiler, bireysel savaşım peşinde. Örgütsüz olunca da sonbahar yaprağı gibi savrulmaktalar rüzgârın önünde. Bu nedenle bu yurttaşlarımıza örgütlü savaşımın içinde olmasını öneririm.

Halk oylamasına gidilirken sosyal medyada büyük bir devinim yaşanmakta. Sosyal medyada “Evet”çilerle “Hayır”cılar arasında klavye savaşları yaşanmakta. Suçlamalar, karşılıklı düzeysiz atışmalar, aşağılamalar tüm hızıyla sürmekte. Defalarca söyledik, yine söylüyoruz. İnsanlara hakaret ederek, onları kazanamazsınız. Tersine onların bulundukları yerde daha çok kemikleşmesine neden olursunuz. Unutulmasın ki “Tatlı dil, yılanı deliğinden çıkarır.” Sabırla ikna etmeliyiz karşımızdakini. Bunu yaparken de o kişinin düşüncelerine, inançlarına, sevdiklerine, değerlerine saygı göstermek birincil koşul.

Sosyal medyada bizi şaşırtan paylaşımlar, etkinlikler var. SEÇSİS tartışmaya açıldı hızla. Sanki tartışırsak hemen değişecek gibi. Hatta sosyal medyada “SEÇSİS Sistemini Reddediyoruz, Geçersiz Oy Kullanıyoruz” adlı ve benzeri içerikte gruplar kurulmakta. Bu tür gruplar, ilk bakışta AKP karşıtı gibi görünmekte. Oysa seçimde geçersiz oy vermeyi savunduğu için “Evet” oylarının üstün gelmesine katkı yapmaktalar. Halk oylamasında geçersiz oy vermek ya da sandığa gitmemek başkanlık rejiminin kabul edilmesine yol açar. Bu tür tavırlar son derece yanlıştır. Bu tür tavırlar içinde olanların Cumhuriyet’e karşıt bir duruş gösterdiklerini belirtelim.

Yine sosyal medyada bazı yurttaşlarımız halk oylamasında kullanılan oyların rengini, mühürde neden “evet” yazdığını tartışmaya açmaktalar. Bu tür paylaşımların anadüşüncesi, bu durumda “Evet” oylarının kazanacağı saptamasıdır. Bu tür bir tartışma yersizdir ve ne oyların rengi ne de mühürler değişir. Bu tartışmalar, kamuoyunda kafa karışıklığına neden olmakta. Kitlelere “öğretilmiş çaresizlik” aşılar. “Ne yaparsan yap, AKP kazanır.” düşüncesini bilinçaltlarına yerleştirir.

Memlekette herkes, her konuda uzman(!). Seçim söz konusu olduğunda da seçim ve sandık uzmanları ortaya çıkmakta.  Bu kişiler, halkın kafasını karıştırmaktalar. Ne yazık ki bu tür uzmanlar(!), AKP karşıtı görünseler de AKP’ye en büyük hizmeti yapmaktalar. AKP’nin her türlü olanağa sahip olduğu ve her durumda kazanacağı algısını yaygınlaştırmaktalar. Halkta teslimiyet, yılgınlık, başarısızlık duygusunun yerleşmesine yol açmaktalar. Başkanlık rejimine karşı olan ve bu ABD dayatmasını tarihin çöplüğüne göndermek isteyen yurtseverlerin bu tür paylaşımlara, yönlendirmelere kanmamaları gerek. Uzman görünen kafa karıştırıcılara aman dikkat!

                                                                       Adil Hacıömeroğlu

                                                                       23 Ocak 2017

ÖFKEYLE DEĞİL, AKILLA DAVRANMA ZAMANI

Başkanlık rejimiyle ilgili anayasa değişikliğinin ilk turu tamamlandı. Hem de nasıl…

Yumruklaşmalar, bardak fırlatmalar, kafalara koltuk indirmeler, kürsü kırmalar, ağız burun dağıtmalar, tekme tokat girişmeler, laf sokmalar, küfürler, tehditler, diş gıcırdatmalar, boğaz sıkmalar, muhalefet kulisinde liderlerin sürpriz (!) çay içmeleri, sabahlara kadar süren oturumlarda masalar üzerinde uyumalar…

İlk tur görüşmeler gösterdi ki başkanlık rejimi Türkiye’yi bölüyor. Oysa cumhurbaşkanın Türk Ulusunun birliğini temsil etmesi gerek mevcut anayasamıza göre. Anayasa değişikliğiyle yalnızca bir partiyi temsil edecek cumhurbaşkanı. Yani ulus bir kenara itilmekte. Onun yerini, bir partiye oy verenler almakta.

CHP’liler, TBMM’deki görüşmeler sırasında ikna edici olmak yerine gerginlik yaratıcı bir yol izlediler. Oysa iş pamuk ipliğine bağlı. AKP ve MHP’den ikna edilecek on, on beş milletvekili anayasa macerasına son verebilecek durumda. Bu milletvekillerini ikna etmek yerine, onları AKP yönetimine daha çok yaklaştırmakta kavgalar ve genelleştirilen suçlamalar.

Deniz Baykal’ın bilgece, yurtsever bir sorumluluk içinde yaptığı konuşmalar güzeldi. Baykal, AKP ve MHP’li vekilleri ikna etmeyi amaçladı. Konuşması sırasında AKP ve MHP sıralarından kayda değer itirazlar gelmedi. Gürültü patırtı yoktu TBMM’de Deniz Bey’in konuşması sırasında. Bu durum, CHP sözcülerine örnek olabilirdi, olmadı. Tabi bilgelik, sorumluluk bilinç ve birikim işi.

Başkanlık rejiminin Türkiye’yi bölünmeye götürdüğü çok açık. Başkanlık, ülkemizi zayıflatacak. Bu da en çok Türkiye’yi çökertmek isteyen güçlerin işine gelecek. Bu nedenle de başta ABD olmak üzere İsrail, PKK, FETÖ… den oluşan şer cephesi başkanlık rejimini desteklemekte.

Anayasa değişikliğini ulusça nasıl önleriz? Öncelikle bu iş TBMM’de halledilmeli. Çünkü halkoylamasına giderse halk arasındaki bölünme daha da derinleşecek. Bu nedenle AKP ve MHP’li vekilleri ikna etmek birincil görev. Bu ikna süreci, bire bir ilişkilerle olabilir. Ama asıl ikna edici güç halk. Parti tabanlarında yapılan çalışmalar, milletvekilleri üzerinde baskı yaratmakta. Özellikle MHP tabanı ayakta başkanlığa karşı. AKP tabanında da kafası karışık olanlar çok. Bu nedenle ökeyle, kavgayla değil; akılcılıkla, sabırla ikna edici olmalı.

Özellikle sosyal medyadaki tartışmalara dikkat çekmek istiyorum. Ne yazık ki kendisini “Atatürkçü,  cumhuriyetçi” olarak niteleyen birçok yurttaşımız; AKP’yi destekleyenlere karşı saldırgan bir tutum göstermekteler. Onları, sürekli olarak “cahillik, aptallık, düşüncesizlik, IŞİD’cilik, koyun olmak, kömür ve makarna alarak karşılığında AKP’ye oy vermekle…” suçlamaktalar (Benzer suçlamalar, ne yazık ki son günlerde Bahçeli’yi savunanlara karşı da yapılmakta.). Bu suçlamalarla AKP’ye her hangi bir nedenle oy veren yurttaşı, daha çok AKP’ye yakınlaştırmaktalar. Böylece de açıkça AKP’ye hizmet etmekte bu sözde sorumsuz Cumhuriyet savunucuları.

Bir kişiyi, hakaret ederek kazanamayız. Bir kişiyi hatadan döndürmenin yolu, onu sabırla ikna etmektir. Sağa sola küfreden kişinin yanına kimse yaklaşmaz. Bu nedenle klavye kahramanı Cumhuriyet savunucuları, biraz olsun Atatürk’ü öğrensinler. Özellikle Birinci TBMM’de Atatürk’ün ikna gücünü görmek gerek.

Başkanlık rejimi, TBMM’den çıkıp halk oylamasına giderse yapılacak iş, yurttaşı yanlıştan döndürmek için onu sabırla iknadır. Bundan başka da çıkar yol yoktur. Emperyalizme karşı verdiğimiz savaşı, ancak ulusun birliğiyle kazanırız. O zaman hep birlikte konuşarak, gerçeğin ışığında aydınlanarak emperyalizmin bize dayattığı başkanlık rejimini çöpe atabiliriz.

Not: Bu yazıyı tamamlayıcı nitelikte olan aşağıdaki yazıları da okumakta yarar var.

Kömürcü, Makarnacı Koyunlar http://adiladalet.blogspot.com.tr/2014/01/komurcu-makarnaci-koyunlar.html

Söylemler Algı Oluşturur http://adiladalet.blogspot.com.tr/2011/01/soylemler-algi-olusturur.html

Seçimler Rüşvetle mi Kazanılır? http://adiladalet.blogspot.com.tr/2010/10/secimler-rusvetle-mi-kazanilir.html

                                                                       Adil Hacıömeroğlu

                                                                       18 Ocak 2017

“SUÇ İŞLİYORUM, SANA MI SORACAM LAN?”

                        

Başlıktaki tümce bana değil, Sağlık Bakanı Recep Akdağ’a ait. 9 Ocak 2017 günü TBMM’de Anayasa değişikliği konusu görüşülmeye başlandı. Görüşmeler, gün boyu tartışmalı geçti. AKP’liler, başkanlık sisteminin geçmesi konusunda kararlı, MHP’liler mahcuptu.  CHP’liler, dirençli göründüler TBMM’yi etkisizleştirecek yasa teklifine muhalefet konusunda.

Anayasa teklifinin maddelerinin görüşülmesi konusunda oylama yapıldı gece yarısı. Çok demokratik(!) ve anayasaya uygun(!) bir biçimde yapılan oylamada 338 evet oyuyla teklifin maddelerinin görüşülmesine geçilmesi kabul edildi.

Anayasa değişiklikleriyle ilgili oylama TBMM’de anayasamıza göre gizli oylamayla yapılır. Bu, kesin hüküm… Her milletvekili bu kurala uymak zorunda.

Dün yapılan oylamada üç AKP milletvekili birlikte giriyorlar oy kabinine neden mi? AKP’de kimse kimseye güvenmiyor. Herkes, birbirini kontrol etmekte.

Erzurum Milletvekili Orhan Deligöz, oyunu açık kullanıyor ve meclisin tümüne poz veriyor. Neden mi? Bu vekilin kardeşi FETÖ üyesi olmaktan gözaltında. Sayın Vekil, Reis’e haykırıyor adeta: “Ben FETÖ’cü değilim.” diye. Allah kimseyi böyle zavallı durumlara düşürmesin!

Sağlık Bakanı Recep Akdağ oyunu kabin dışında göstererek kullanıyor. Ona “Suç işlediğini” söyleyen CHP’li milletvekillerine Akdağ. “Suç işliyorum, sana mı soracağım lan!” diye bağırıyor. Sağlık Bakanı, suç işlediğini itiraf etmekte. Koruması gereken Anayasayı hiçe saymakta. Yasalara uyması gereken bakan, yurttaşa yanlış örnek olmakta.

Şimdi Akdağ’ın mantığıyla düşünelim.

Rüşvet yiyen belediye başkanı ya da devlet görevlisi kendisinden hesap soranlara: “Sana mı soracam lan!” diyebilir.

Kundaktaki bebeğe, seksenlik nineye, damacanaya,  vakıf yurdundaki erkek çocuğa, keçiye, eşeğe tecavüz eden sapık da kendisini; “Suç işliyorum, sana mı soracam lan!”  tümcesiyle savunabilir.

Komşusunun ürününü talan eden zorbaya; “Bu yaptığınız TCK’ya göre suç!” diyene… Zorba: “TCK’da ne lan, sana ne?” diyerek yanıt verebilir.

Türkiye’nin çeşitli yerlerinde sabotaj, saldırı yapan FETÖ, PKK ve IŞİD’li katil sürüleri de Sayın Bakan’dan esinlenerek yasalara meydan okuyabilir. Zaten okuyorlar da…

 Trafik magandası da Akdağ’ın yolundan giderek kendisini uyaranlara ve kurallara uyması gerektiğini söyleyenlere; “Suç işliyorum, sana mı soracam lan!” diye hömkürebilir.

İşe gitmeyen, görevini yapmayan bir memur, ona sorumluluğunu anımsatana: “Sana ne lan!” diyerek rest çekebilir.

Örneklerimiz çoğaltılabilir.  Ne demiş atalarımız: Balık baştan kokar. Balık baştan öyle bir kokuyor ki, bu kokuya dayanmak olanaksız.

Türkiye’yi yönetenlerin ön tekerleği yasadışılığı marifet saymakta. Arka tekerlekte iz sürmekte.

Şimdi herkes sormakta şaşkınlık ve merakla: “On beş yıllık AKP iktidarı döneminde suç oranları neden olağanüstü düzeyde arttı.” diye. Şaşırmaya gerek var mı? Bütün sorun ön tekerlekte. Anayasaya, yasalara uymamayı görev edinmiş kişiler yönetmekte ülkemizi ne yazık ki…

                                                           Adil Hacıömeroğlu

                                                           10 Ocak 2017

ABD, YILBAŞIMIZA SALDIRDI

Haftalardır yobaz medya, yılbaşı kutlamalarına karşı bir kampanya başlattı. Yılbaşı kutlamasının İslam’a aykırı olduğu vurgulandı. Gazetelerin bu psikolojik savaşına sosyal medyadaki tetikçiler balıklama atladı. Böylece yabancı istihbarat örgütlerince planlandığı anlaşılan Ortaköy saldırısının kamuoyu desteği hazırlanmaya çalışıldı.

Yobaz medyanın yılbaşı aleyhine başlattığı psikolojik savaşın amacı, toplumu dindar ve laikler olarak ikiye ayırmak. Yani Türkiye’yi bölmek… Ne yazık ki Ortaköy saldırısının öncesi ve sonrasında bu psikolojik savaş kısmen amacına ulaştı. Her iki kesimin bilgisiz kesimi, sosyal medya üzerinden kavgaya tutuştular. Zaten terör eylemlerini yaptıran emperyalist güçlerin amacı bu değil miydi?

Ortaköy saldırısını IŞİD üslenmiş. Zaten saldırı öncesi yapılan yılbaşı karşıtı propaganda, IŞİD’e zemin hazırladı.

Saldırıyı hangi terör örgütünün yaptığı çok önemli değil. IŞİD, PKK ve FETÖ… Hepsi de emperyalizmin taşeronu… Önemli olan emri veren merkez... Böylesine büyük eylemler, bir terör grubunun tek başına yapacağı bir iş değil. Hele bir teröristin tek başına yapacağı bir iş hiç değil. Bu tür eylemlerin arkasında kesinlikle yabancı bir istihbarat örgütü bulunur. Eylemin baştan sona planlayıcısı bu örgüttür.

Şimdi gelelim Ortaköy saldırısına… Saldırganın daha önce gece kulübüne geldiği güçlü bir olasılık. Çünkü eylemi kısa sürede gerçekleştirmesi, mekândan giriş çıkışlardaki çabuk ve soğukkanlı tavırları bunu göstermekte. Ayrıca içeride ve dışarıda destekçilerinin olduğunu da söyleyebiliriz. Çünkü geliş ve gidişlerdeki çabukluk, yardımcıların varlığını göstermekte. Burada en önemli ilgi çekici nokta, teröristin eylemi yaptıktan sonra silahını bırakarak giysilerini değiştirmesidir. Elinde silah olmayan bir katliamcıya, orada bulunanlarca bir sandalye, bardak ya da başka bir cismin atılmaması şaşırtıcıdır. Az önce kapıdan ateş ederek giren saldırganın kısa bir süre sonra onca korumaya karşın elini kolunu sallayarak çıkması düşündürücüdür. Gece kulübünün kapısında bekleyen onca koruma silahsız mı orada beklemekteler? Bu durumdan da anlaşılacağı üzere yüzlerce kişinin eğlendiği bir yerde terör eylemlerine karşı herhangi bir önlem yok!

Ortaköy saldırısı, Türkiye’nin birliğinedir. Amaç, Türkiye’yi zayıf düşürmektir. Zayıf düşen Türkiye, Atlantik sisteminin isteklerine direnemez, diz çöker. Böylece de Türkiye, teslim alınır.

Ortaköy katliamının “laik yaşam tarzına” bir saldırı olduğunu söyleyen, yayan, savunan kişi ya da grupların emperyalizmin terörle Türkiye’yi bölme amacına hizmet ettiklerini söyleyebiliriz..

Ortaköy’de katledilen kişiler için sevinen sözde dindar, özde insanlık düşmanı sapık zihniyetin emperyalizme alet olduklarını belirtelim.

Türkiye, bizim ülkemiz. Görüşümüz, inancımız, etnik kökenimiz ne olursa olsun hep birlikte yurdumuzu savunmak zorundayız. Çünkü başka Türkiye yok!

                                                           Adil Hacıömeroğlu

                                                           3 Ocak 2017