KIBRIS FEDA MI EDİLİYOR?

Son günlerde hükümetle Yavru Vatan arasında soğuk rüzgârlar esiyor. Hükümet kanadının sert, küçük düşürücü, düşüncesiz açıklamaları Kıbrıslı soydaşlarımızın yüreklerinde derin yaralar açıyor.

Bu duruma nasıl gelindiğini anlamak için olayların gelişimine kısaca bakmak gerek. AKP hükümeti, Annan planıyla Kıbrıs’ta taviz vermeye hazır olduğu imasını taraflara hissettirmişti. Planın halkoylaması sürecinde, bugünün protestocularıyla AKP arasından su sızmıyordu. Sayıları az da olsa Türkiye’nin, Kıbrıs duyarlılığından rahatsız olan ve Rum tezlerine yakın duran bu kesim, Ankara’dan pompalanan liberal rüzgârlarla ve AB masallarıyla yelkenlerini şişirdiler. Ada’daki Türk Ordusu’nun varlığını işgalci gibi gösteren Rum tezleri bu süreçte güç kazandı. TSK karşıtlığı, Türkiye’de tam gaz ilerlerken KKTC’nin bu durumdan etkilenmemesi düşünülemez. Ülkemizdeki yandaş ve liberal yazarlardan bir bölümü her gün ekranlardan TSK’nın Kıbrıs’ta işgalci olduğunu “demokrasi(!)” nutuklarının başköşesine yerleştirirken Kuzey Kıbrıs’ta azınlık da olsa bir kısım insanın bu rüzgâra kapılması olağandır. Eğer siz, demokrat olmayı, ordu karşıtlığıyla özdeş tutarsanız ulusal davalarınızdaki TSK varlığını da anlatamazsınız.

Ankara ile KKTC hükümeti “ekonomik tedbir protokolü” imzalıyor. Kıbrıslı muhalifler (ki Annan planındaki “Yes be annem”ciler) buna karşı çıkıyorlar. Seslerini de “Toplumsal Varoluş Mitingi” ile duyuruyorlar. Olanlar da burada oluyor. Bazı göstericiler, “Has…tir Türkiye” pankartı taşıyorlar. İşte, bu, bardağı taşırıyor. Böylesine hakaret içeren bir söylem oradaki soydaşlarımıza hiç yakışmadı. İnsanların bir şeyi protesto etmeleri haklarıdır; ama hakaret ve küfür çağdaş toplumların başvuracağı yöntemler değildir. Bu nedenle bu söylemi ayıplıyorum.

RTE’nin bu küfür karşısında tepki vermesi olağandı, ancak Kıbrıslı Türklerin tümünü üzecek bir söylemde bulunması ise yanlışın en büyüğüdür. “Türkiye’den beslenenler!” sözü kırıcı olduğu kadar da sorumsuzcadır. Devlet yöneticileri sokaktaki adam gibi konuşamaz. Konuştuklarını iyice tartıp söylemeliler. Ağızlarından çıkacak her sözün, tarihe bir not düştüğünü bilmeliler.

RTE’nin bu kırıcı sözünün bir talihsizlik olduğunu düşünürken bir başbakan yardımcısının “Cuma günü küfrettiler, pazartesi günü parayı aldılar.” demesi ise hükümetin Kıbrıs’a bakış açısının bir göstergesi olsa gerek.

Kıbrıs, ülkemizin ulusal davasıdır. Kıbrıssız bir Türkiye Doğu Akdeniz’den soyutlanır. Denizlere kapalı bir kara ülkesi olur. Denizlere açılamayan ülkelerin büyük devlet olma iddiaları da sona erer. Boğazlara sahip bir Türkiye, Doğu Akdeniz’i de kontrol altında tutmak zorundadır. Bugün Kıbrıs’a her türlü yardımda bulunuyorsak bunun nedeni oradaki soydaşlarımızın can güvenliklerini, varlıklarını savunma amacı taşıdığı kadar, ülkemizin ulusal çıkarlarını da korumak içindir.

Ulusal çıkarlar, davalar ve konular parayla ölçülemez. “Kıbrıs’ın parasal getirisi yok, bu nedenle de oraya yaptığımız maddi yardım boşa gidiyor.” gibi bir anlayış kabul edilemez. “Bazı illerimiz neredeyse hiç vergi ödemiyorlar, ama oralara çok fazla kaynak aktarıyoruz.” biçimindeki bir düşünüş nasıl sakat ve yanlışsa Kıbrıs konusundaki bu tarz söylemler de aynı derecede akıl dışıdır. KKTC’ye yapılan yardımın her kuruşu helaldir. Uluslararası bir ambargonun altında zorluklar içindeki soydaşlarımıza yardımcı olmamız, hem insanlık hem de ulusal görevimizdir.

“Türkiye’den beslenenler!” sözü, geri feodal bir anlayıştan kaynaklanmakta. Aynı zamanda bizim geleneksel görgü anlayışımıza da ters düşmekte. “Sana yardım ediyorum, bana karşı konuşamazsın.” düşüncesi; insan hakları, özgürlükler ve demokrasiyle bağdaşmaz. “Bir elinin verdiğini öbür elin görmesin.” atasözünü unutmamak gerek. Bu; bir âli cenaplığın, erdemin, cömertliğin, insana saygının ifadesidir. İnsanların onurunu kırmak kadar kötü bir şey yoktur yaşamda. Aynı davranış biçimini işçi, memur, öğrenci ve çiftçilerin hak aramaları karşısında da gösteriyorlar. Kısacası, kaşıkla verip sapıyla göz çıkarıyorlar.

Hükümet yetkilileri, sorumsuz ve bilinçsiz söylemleriyle Kıbrıs davasında karşıtlarının tezlerine haklılık kazandırır. Yakında “işgalci Türkiye” söylemlerinin geniş bir koro tarafından seslendirilebileceği olasıdır. Türkiye, böylesi tavırlarla kendi kalesine gol atar. Kıbrıs konusundaki kazanımlarımız uzun, zor bir yolda sabırlı, akılcı politikalarla oldu. Sorumsuzca yapılan açıklamalarla da bu kazanımlar harcanamaz. Bu ulusal davaya sahip çıkmak için, Kıbrıs’ta radikal irticacı bir örgüt mü olması gerekir? Kıbrıs’taki soydaşlarımızın Hamas, Hizbullah kadar değeri yok mudur hükümet nezdinde?

Kıbrıs, Annan planıyla başlayan bir sürece dayalı olarak feda mı ediliyor yoksa? Ortadoğu’ya düzen vermeye çalışırken yüzyıllık bir dava görmezden mi geliniyor. Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan mı oluyoruz?

10 Şubat 2011

Not: 14 Şubat 2011 tarihli Ulus Gazetesi’nde yayımlanmıştır.

Yazılarımı http://adiladalet.blogspot.com dan okuyabilirsiniz.