DİNDAR GENÇLİK

            Başbakan “Dindar gençlik yetiştirmek istiyoruz.” diyerek içindeki Türkiye özleminin nasıl olduğunu açıklamış oldu. Bizim için şaşırtıcı değil bu. Çünkü AKP’nin on yıllık uygulamalarını izleyen gözler, bu açıklama karşısında şaşırmaz. Laik Cumhuriyet kurumlarını tek tek ortadan kaldıran, var olanları da susturan iktidar partisinin niyeti apaçık ortada.

            Peki, dindar genç yetiştireceksiniz de ölçütünüz ne? Farklı mezheptekilerin, hatta aynı mezhebe inanan farklı tarikatların bile dindarlık anlayışlarının, dinsel yorumlarının apayrı olduğunu düşünürsek dindarlık ölçütünüz kime ve neye göre olacak? Farklı tarikat ve cemaatlerin birbirlerinin camilerine bile gitmediğini düşünürsek dindarlığı kimlere göre ayarlayacaksınız?

            İnsanların yalnızca gönlünde ve vicdanında olan bir dindarlığın derecesini neyle ölçeceksiniz. Tanrı sevgisinin kimde, ne kadar bulunduğunu belirleyen bir alet buldunuz da bizim mi haberimiz yok?

            “Dindar gençler yetiştirirken” kimleri örnek olarak göstereceksiniz onlara? “Komşusu açken tok uyuyan bizden değildir.” diyen Hz. Muhammed’i mi; yoksa mücahitlikten müteahhitliğe terfi edenleri mi, küçük yaşlarına karşın deryalarda gemicik yüzdürenleri mi? Beş yıldızlı kuş sütünün eksik olmadığı sofralarda tasavvuf müziği eşliğinde İsrail hurmalarıyla iftar açanları mı, yoksa koca ramazanı tarhana ve bulgur pilavıyla geçirenleri mi? “Komşum siftah yapmadı.” Diyerek müşterisini yan dükkâna gönderen cüzdanıyla değil de vicdanıyla davranan 1200’li yılların Anadolu esnafını mı, yoksa dini kisvesini daha çok para kazanmak için kullanan günümüzün bazı tacirlerini mi?

            Müslümanlar arası dindarlığın uluslar arası ölçütleri de farklı. Afganistan’daki Taliban’ı mı, intihar eylemlerinin adresi El Kaide’yi mi, Lübnan’daki Hizbullah’ı mı, Gazze’deki Hamas’mı, Sudan’daki dostunuz Ömer El Beşir’i mi örnek alacak “dindar” gençliğimiz? Üç kuruşluk çıkar için emperyalizmle işbirliği yapan Iraklı, Libyalı, Suriyeli muhalifler mi model olacak geçlerimize; yoksa Suud ve körfez ülkelerindeki işbirlikçi hanedanlar mı?

            “Dindar gençleri yetiştirirken” Dürrizadeleri mi, Börekçi Rıfatları mı örnek göstereceksiniz? Nemrut Mustafa, Ali Kemal, Damat Ferit mi; yoksa Kel Ali, Hoca İbrahim Efendi (Tahtakılıç), Satı Kadın, Hasan Tahsin mi kahramanları olacak bu gençlerin? “Dindar gençlerin” eğitiminde tarikat ve cemaat liderleri mi; yoksa Cemal Reşit Rey, Hulusi Behçet, Gazi Yaşargil, Cahit Arf, Yaşar Kemal, Karacaoğlan, Nazım Hikmet, İbn-i Sina, Farabi, Ömer Hayyam, Uluğ Bey, Takiyüddin Efendi mi örnek gösterilecek? Yunus’u, Hacı Bektaş Veli’yi, Mevlana’yı, Ahi Evran’ı ne yapacaksınız?

            Yeni eğitim sisteminizde sorgulayan, eleştirel bakan, araştıran gençler mi yetiştireceksiniz; yoksa itaatkâr, şeyhinin önünde el pençe divan duran tek tip kişiler mi?

 “İleri demokrasi” tek boyutlu düşünen, aynı merkezden yönetilen kişilerle mi kurulmakta? Yoksa “demokrasi, batı değerleri” derken Türk Ulusu’nun yönü Ortaçağ’ın karanlık dehlizlerine mi döndürülmekte?

                                                            Adil Hacıömeroğlu

                                                            6 Şubat 2012

                                                            Twitter.com@AdilHaciomerogl

            Not: 8 Şubat 2012 tarihli Kent Yaşam Gazetesi’nde yayımlanmıştır.

                    Yazılarımın tümünü http://adiladalet.blogspot.com dan okuyabilirsiniz.