YIKANIP TEMİZLENEN BATTANİYE

Soma katliamından kurtulan işçilerin insanlık dersleri sürmekte. Tabi, bu dersleri anlayanlar için...

Nurhan Yankın... Emekli bir maden işçisiydi. Ev aldığı için borçluydu. Emekli aylığı, karınlarını doyurmaya yetmiyordu. Kredi borcunu ödemek ve iki çocuğunun eğitim masraflarını karşılamak için yeniden madende çalışmaya başladı.

Emek harcayarak geçinmenin dışında bir yol bilmiyordu Nurhan Yankın. Yerin derinliklerinde kazma sallamaya başladı yeniden. Ne de olsa emekleri boşa gitmeyecekti. Başlarını sokacakları bir evleri olacaktı. Çocuklarını okutarak modern köle düzeninden kurtarmaktı amacı.

Soma cehennemi yaşandığında yerin altındaydı. Can verdi ilkelliğin boy attığı madende. Ölüsünü bir battaniyeye sardılar. Gözyaşları içinde toprağa verildi Nurhan Yankın.

Nurhan Yankın’ın kendisinden dört yaş küçük, iki çocuk babası kardeşi otuz sekiz yaşındaki Ahmet Yankın da aynı vardiyada çalışmaktaydı. Hem de iki kardeşin aynı vardiyada çalışmasının yasak olduğu bilinmesine karşın.

Ahmet Yankın, yerin iki bin yedi yüz metre derinliğinde on saat direndi ölüme. Kurtarıldığında baygındı. Hastaneye götürdüler onu. Eşi ve yakınları hastane kapısında beklemekteydi gecenin kör ayazında. Kızılay battaniye dağıttı madenci yakınlarına, soğuktan korunsunlar diye. Yankın ailesinden üç kadın, umut yolculuğunun umutsuzluğa dönüştüğü sabaha etti Kızılay battaniyesinin altında.

 Gece yarısı taburcu edildi Ahmet Yankın. Kurtulduğuna sevinemeden apar topar Kırkağaç’taki soğuk hava deposuna gitti. Ağabeyi Nurhan’ın cesedini teşhis için. Yüz altmış beş kişi cansız yatmaktaydı orada. O yüz altmış cansız beden Ahmet Yankın’ın vardiya arkadaşlarıydı. Onları gördüğünde yeniden fenalaşır Ahmet. Can dayanır mı böylesi bir acıya?  Kendine gelince ağabeyini teşhis ediyor. Bu, tarifsiz bir acının insanın yüreğine çöküş anıdır.

Ağabeyinin cenazesiin bir battaniyeye sararak tabuta koyuyor Ahmet Yankın. Cenaze acılar içinde defnedilir. Cenazeye sarılan battaniye mezarlıktan eve getirilir, yıkanıp temizlenir. Bu battaniyenin Yankın ailesine ait olduğunu da belirtelim. Battaniyeye başkalarının gereksinimi olur, diye Kızılay’a verilir. Üstelik Kızılay onlara gece iyilik yapmıştır. Eşi ve yakınları Kızılay’ın battaniyeleriyle soğuktan korunmuştur. Bu iyiliğin altında kalınır mı hiç? Atalarımız: “Yük altında eşek kalır.” sözünü de boşuna söylememişlerdi. “Varsın, koca koca adamlar, devlet yöneticiliğiyle zavallılıklarını örtmeye çalışanlar yük altında kalsınlar. Biz, kalamayalım yük altında.” diye düşünmüş olmalı.

Yankın ailesinin battaniyeyi yıkayıp temizledikten sonra Kızılay’a vermesi örnek bir davranış. İyiliği, karşılıksız bırakmama davranışı. Hakkı olmayan bir şeye sahip olmama ahlakı. Üstelik battaniyeyi temiz teslim etmek ise halkımızın ruh temizliğinin bir göstergesi. Bunlar her insanda var olması gereken erdemler.

Yankın ailesi kömür tozlarının bulunduğu battaniyeyi yıkayıp temizledi. Soma’da üç yüz bir madencinin ölümüne neden olan siyasetçiler, açgözlü maden yöneticileri, görevini savsaklayan bürokratların yıkanıp temizlenmesi olanaklı mı? Onları, içine gömüldükleri pislikten arındıracak bir akarsu var mı acaba? Yıkanıp arınmak her bedene, her ruha, her varlığa göre değil.

Yoksulun hakkını gasp edenler, emekçinin ekmeğini sofrasından alanlar, yüzlerce ölüm karşısında kıllarını kıpırdatmayanlar, halkın acısı karşısında tek bir gözyaşı bile dökemeyenler, yürekleri taşlaşıp mideleri balonlaşmış kişilerin anlayamayacağı bir davranıştır Yankın ailesinin yaptığı.

Harama el uzatmamak... Hakkı olana rıza göstermek... Özellikle kamuya ait mala zarar vermemek... Halkın ortak malı olan yardım malzemelerini sahiplenmemek... Bunlar, insanlık erdemleridir; insansı canlıların anlamayacağı şeylerdir. İnsansı yaratıkların, insanlık derslerini anlamaları olanaksızdır. Çünkü bu dersler, insanlar içindir.

                                                                       Adil Hacıömeroğlu

                                                                       21 Mayıs 2014