Ormanda kupkuru bir dal gibisin
Varsıllık içinde yoksul gibisin
Çırpınıp dursan da elsiz ayaksız
Son deminde esen bir yel gibisin
Önünü görmezsin düşersin boşa
Şirinlik etsen de gitmezsin hoşa
Işıksız kalırsın koşarsın loşa
Çamurlar taşıyan bir sel gibisin
Zavallılık edip dertler yanarsın
Dalkavuk çokçadır ona kanarsın
İyiyi anlamaz kötü anarsın
Dalgalarda su alan sal gibisin
Gerçeği bilmezsin işin yalandır
Sözünü bilmeyen artta kalandır
Haddini aşarak yaşam çalandır
İnsana kasteden bir el
gibisin
Adil’im günleri bilir
sayarım
İnsanlık erdemi asıl
ayarım
İyiyle güzeli durmaz
yayarım
Toprağın bağrında bir bel
gibisin
Adil Hacıömeroğlu
11 Ağustos 2025
Kalemine Efendi Kalan,Adil öğretmenim,
YanıtlaSilŞiir yüklü kaleminizi özlemiştik . Yüreğinize sağlık👏👏 insanın varoluşsal yalnızlığını, hayatın zorluklarına karşı duyduğu çaresizliği ama aynı zamanda içsel bir güç ve direnç göstermeyi de hissettiriyor. “Toprağın bağrında bir bel gibiyim” ifadesiyle de, hayatın zorluklarına karşı direnmenin ve dayanıklılığın simgesel bir anlatımını sunuyor.
Gerçekten çok duygusal ve düşündürücü bir şiir. Sözcüklerin anlam derinliğiyle yüreğimize dokunuyor ve insanın içsel dünyasına yaptığı yolculukla takdiri hak ediyor.Kutluyorum👏👏🙏🏻🍀💐📚
Evet Adil hocam gerçekten çok kıymetli Fulya Hanım'ın dediği gibi şiirlerinizi özlemiştik. Uzun zamandır da şiir yazmıyordunuz. Bu şiiriniz de biraz sitem var..canımın çekirdeğinde diken, gözümün bebeğinde sitem var. önde zeytin ağaçları arkasında yar var.🙂
YanıtlaSil