30 AĞUSTOS ZAFER BAYRAMI

                              

    Reşat Çiğiltepe… Atatürk’ün sevip güvendiği, başarılı bir komutandı. Birçok cephede birlikte savaşmışlardı. Büyük Taarruz’a 57. Tümen komutanı olarak katıldı. Savaşın kilit noktalarından biri Çiğiltepe’ydi. Atatürk’e, başkomutanına yarım saat içinde Tepe’yi ele geçireceğini söyledi. Dakikalar ilerlemiş yarım saatlik süre çoktan geçmişti, ama Reşat Bey’den bir türlü mutlu haber ulaşmıyordu karargâha. Atatürk, telefonu çeviriyor, karşısına Emir subayı üsteğmen Bozkurt Kaplangı çıkıyor. Atatürk, Reşat Bey’le konuşacağını söylüyor. Aldığı yanıt iç yakıcı: “Reşat Bey az önce intihar etti efendim!” tümcesinden sonra Reşat Bey’in Başkomutanına bıraktığı yanıtı okuyor: “Yarım saat içinde size o mevzii almak için söz verdiğim halde sözümü yapamamış olduğumdan dolayı yaşayamam.” Oysa tepe bir buçuk saatte düşmandan alınmıştı. Trablusgarp, Balkan, Yanya Savunması, Çanakkale, Suriye, Muş, İnönü, Sakarya cephelerinde savaşmış Albay Reşat Bey onurlu, sözünün eri, yurtsever bir Türk subayıydı. Verdiği sözü tutamamanın üzüntüsüyle yaşamına son vermişti.

            

     Albay Reşat Bey büyük devlet adamı ve şair Ziya Paşa’nın oğluydu. Vatan görevinin her şeyin üstünde olduğu bilinciyle yaşamıştı. Ulusunun kurtuluşu, yurdunun bağımsızlığı onun için çok önemliydi, hatta yaşamından bile.

            

    Bugün 30 Ağustos törenlerini televizyonlardan izliyorum. Birçok televizyon kanalı Zafer Bayramımızı görmüyor bile. Ankara’daki resmi törenlerde yüzler asık. Protokoldeki devlet erkânı, zorla yerine oturtulup ders dinleyen çocuklar gibi. Günün anlam ve önemine uygun yüz ifadesini göremedim. Mehteran bölüğü geçerken AKP’liler alkışlıyor. Oysa az önce geçen Harp Okulu öğrencilerine aynı ilgi yok.

            

    Cumhurbaşkanı kulak rahatsızlığından hastanede. Törenlerde yok. Resepsiyon da iptal edilmiş. Oysa devlette süreklilik esastır. Cumhurbaşkanın vekiliyle 30 Ağustos resepsiyonu yapılamaz mı? Bunlar bahane tabi ki…

            

    Atatürk, ölümcül hastalığın pençesinde. Doktorlar izin vermiyor 1937 Cumhuriyet Bayramı törenlerine katılmasına. O büyük insan hastalığının tüm olumsuzluğuna karşın ayakta selamlıyor resmi geçittekileri. Yine ölümün pençesindeyken Hatay sorununu halletmek için Adana’daki birlikleri denetlemeye giden de Atatürk’tü.

            

    Bir sözümüzde Kemal Kılıçdaroğlu’na. Törenlerde çok aradık kendisini. Hele de AKP iktidarının ulusal bayramları ortadan kaldırma girişimlerinin arttığı, ulusal bütünlüğümüzün tehlikeye girdiği bu günlerde. Ne yazık ki yoktu. Güney Afrika’daki sosyalist enternasyonal toplantısındaymış. Ancak şunu anımsatmak isterim Kılıçdaroğlu’na: Bu ülke sosyalist enternasyonal toplantılarında değil, Kurtuluş Savaşı cephelerinde verilen savaşla kurtarılıp kuruldu. Ülkemizin toprak bütünlüğünün tehlikeye girdiği içinde yaşadığımız günlerde çözümü yine ulusal birliğimizi temsil eden bayramlarımızda bulacağız.

            

    Herkes Reşat Çiğiltepe olamaz. Herkes Atatürk gibi ölüm döşeğinde bile vatan ve ulus sevgisiyle yanıp tutuşamaz. Varlığımızı borçlu olduğumuz Reşat Bey gibi özverili nice ulusal kahramanımıza, bizi köle olmaktan kurtararak özgürlüğe kavuşturan Atatürk’e borcumuzu ödememiz olanaklı mı? Bu güzel günde Tüm Kurtuluş Savaşı şehit ve gazilerine sonsuz minnet ve şükranlarımı sunarken Türk Ulusu’nun bayramını kutlarım.

                                                                                  Adil Hacıömeroğlu

                                                                                  30 Ağustos 2012