Cumhuriyetimizle ilgili uzun süredir tartışılan bir konu
var: Atatürk’le en yakın arkadaşlarının (Rauf Orbay, Kazım Karabekir, Ali Fuat
Cebesoy ve Refet Bele) yolu neden ayrıldı? Kurtuluş Savaşını birlikte başlatan
bu beş büyük asker, Cumhuriyet söz konusu olduğunda neden düşünsel ayrılığa
düştüler? Bu sorunun yanıtı çok merak edilir. Çoğu zaman da Atatürk karşıtları
gerçek dışı uydurmalarla halkın kafasını karıştırırlar. O zaman gerçek nedir?
Beş arkadaş arasında geçen tarihsel bir görüşme, düşünsel ayrılığın nedenlerini
bize açıklamakta.
Rauf Bey, Büyük Taarruzdan sonra bir gün Atatürk’ün
meclisteki odasına gider ve önemli bir konuda görüşmek istediğini bildirir.
Refet Paşa’nın Keçiören’deki evinde daha rahat konuşabileceklerini söyler.
Görüşmede Ali Fuat Paşa da bulunacaktır. Akşam dört arkadaş, Keçiören’deki evde
bir araya gelirler.
Rauf Bey: “Meclis saltanat makamının ve belki de
hilafetin ortadan kaldırılması endişesi ile azap ve sıkıntı içindedir. Sizden
ve sizin gelecekte alacağınız vaziyetten şüphe etmektedir. Bu nedenle meclisi
ve dolayısıyla milletin umumi efkârını tatmin etmemiz gereğine inanıyorum.” der
Atatürk’e. Bu sözlerin üzerine Atatürk, Rauf Bey’e saltanat ve hilafetle ilgili
görüşünü sorar.
Rauf Bey’in yanıtı şöyledir: “Ben, saltanat ve hilafet
makamına vicdanen ve hissen bağlıyım. Çünkü benim babam, padişahın nimeti ve
ekmeğiyle yetişmiş, Osmanlı devletinin büyükleri arasına girmiştir. Benim de
kanımda o nimetin zerreleri vardır. Ben nankör değilim. Padişaha sadakatimi
muhafaza etmek borcumdur. Halifeye bağlılığım ise terbiyem icabıdır… Umumi
mütalaam da vardır: Bizde umumi vaziyeti tutmak güçtür. Bunu, ancak herkesin
erişemeyeceği kadar yüksek görülmeye alışılmış bir makam temin edebilir. O da
saltanat ve hilafet makamıdır. Bu makamı kaldırmak, lağvetmek, onun yerine
başka bir mahiyette bir varlık yerleştirilmesine çalışmak felaket ve hüsrana
mucip olur. Asla caiz değildir. ” Bu sözlerden sonra Atatürk, Refet paşa’ya
görüşünü sorar. O da Rauf Bey’e katıldığını söyler.
Atatürk
Ali Fuat Paşa’ya görüşünü sorduğunda yurt dışından (Moskova elçiliğinden) yeni
döndüğünden siyasal gelişmeler hakkında fazla bilgisi olmadığını anlatır. Ali
Fuat’ın yanıtı çok politiktir. Kardeşi kadar yakın olduğu M. Kemal’i kırmak
istemediğinden böyle bir yanıt vermiştir. Oysa görüşü, Rauf Bey’den farksızdır.
Karabekir Paşa, Keçiören’deki konuşmaları Erzurum’da
telgraf başından izlemektedir. Kazım Paşa’ya düşüncesi telgrafla sorulduğunda,
o da diğerleri gibi düşünür. Dört arkadaşı saltanat ve hilafetin yanında yer
almıştır Atatürk’ün. O ise cumhuriyetin ilanı konusunda kararlıdır.
Atatürk arkadaşlarının kaygılarını gidermek için bir kâğıda
: “Üzerinde durduğumuz konu bugünün işi değildir. Meclis’te bazılarının telaş
ve heyecana kapılmalarına da gerek yoktur.” sözlerini yazar ve bunları mecliste
de söyler. Saltanat ve hilafet işinin meclisin işi olduğunu da anlatır. Rauf
Bey görece bir siyasal utku kazanmanın sevinci içindedir. Kısa bir süre sonra
saltanat kaldırılıp cumhuriyet ilan edilir. Rauf Bey mi ne yaptı? Saltanatın
kaldırılması lehinde konuşma yaptı. Saltanatın kaldırıldığı günün resmi bayram
olmasını istedi.
Padişahın ekmeğiyle büyüyenlerle yoksulluk içinde
yaşamını kazanan Atatürk’ün yol ayrımıydı bu. Cumhuriyet, ekmeği padişahtan
alıp milletin eline vermektir. Ülkeyi bir ailenin malı olmaktan kurtarıp vatanı,
milletin egemenliğine emanet etmektir. Cumhuriyetimizi son padişah RTE’nin “ekmeğini
yiyen(!) kulları mı koruyacak, yoksa çağdaş Türkiye’nin özgür yurttaşları mı?
İşte, tüm tartışmalar bu sorunun yanıtında yatmaktadır.
Kulluktan
özgür yurttaş olmayı hak ettiğimiz bu en büyük bayramımız ulusumuza kutlu
olsun. Bu güzel günde Atatürk’e ne kadar minnet duysak azdır.
Adil
Hacıömeroğlu
29
Ekim 2012
Cumhuriyet öyle bir nimettir ki kuyusunu kazanların bile ekmeğini yediği gerçeğini barındırır bünyesinde...
YanıtlaSilA.Özçelik
Adil Bey gibi insanların varlığı,bu varlıktan gelen tarih bilgisi,bu bu bilgiden kaynaklanan sebep sonuç ilişkisini,bıkmadan,sabırla anlatması,içimde büyümekte olan umutsuzluğu bir nebze olsun azaltıyor.Ağzınıza sağlık beyefendi,teşekkür ederim...
YanıtlaSilTam anlamıyla özgürleşemeyen, kulluktan birey olmaya geçemeyen biat kültürü anlatılmış. Bravo.
YanıtlaSil89 yıldır unutulamayan padişah ekmeği çok düşündürücü. Aklıma "Değişmeyen ölüler ve deliler" sözünü getirdi.
YanıtlaSilHer ne olursa olsun dogrusunu bilmek isterim. 18 yaslarimda rejimi begenmez "ben dogacak cocugumdan geri olen babamdan ileride olmaliyim" derdim! Hos hala oyle diyorum da! bu ampul basi ulkeyi oyle geriye cekti ki cumhuriyetimle bile yetinmeye raziyim ama su andaki partileri begenmiyorum. Hic birisi bizi temsil etmiyor muhalefet yapamiyor. Anca aldiklari maasi dusunuyorlar
YanıtlaSilCenab-ı Hak şöyle buyuruyor "Bir insanı öldürmek,bütün insanları öldürmek gibidir"... Niçin bir insanı öldürmek,bir insan öldürmek kadar değilde,bütün insanları öldürmek gibi olsun? Bu sorunun cevabını "İbrahim tek başına bir ümmetti"ayetinde buluyoruz. Demek ki,doğru,hak üzerine düşünen tek bir adamda olsa,o kişi tek başına ümmettir.Yani,doğru düşünen bir adamı öldürmek,düşünceyi öldürmek,aklı örtmek olduğundan,bir kişiyi öldürmek,bütün insanları öldürmek gibidir. Peki bu düşünme özgürlüğünü insana kazandıran nedir? Bunun cevabı,Cumhuriyettir.
YanıtlaSilAtamızı, armağanı cumhuriyetimizi, yurt sevgisini, ile olan bağlarımız Tarihte sıkışıp kalmış büyük mücadeleleri, unutulmuş kahramanların hikâyelerini dinlerken, vatan ve özgürlüğün değerini bir kere daha anlıyoruz.. Büyük fikir ve hesap adamı Atatürk ile kurtuluş ve kuruluşun kahramanlarını saygıyla ve minnetle anıyorum.; Atatürk’ün "Yalnız tek bir şeye ihtiyacımız vardır, çalışkan olmak.” sözünden yola çıkarakaydınlık yarınlaraAtatürk yolunda ilerlememiz için çok çalışmalıyız.Adil hocam yüreğinize,kaleminize sağlık,Var olunuz.👏✍️💐🙋♀️Fulya Kırımoğlu
YanıtlaSil