ATATÜRK VE GELECEĞİ DÜŞÜNMEK

Atatürk, geçmiş saplanıp kalan biri değil. O, toplumun geleceğini düşünen bir yurtsever. Gözü ve usu hep ufkun arkasında olan bir büyük adam... Bu nedenle yapılacak işler, toplumu daha ileri bir düzeye taşımalı ona göre. Gönençli, erinç ve mutluluk içinde yaşayan bir toplum oluşturmaktır amacı. Bunun için de geleceğe bakmalı.

“Bana asıl büyük emniyeti veren, yapılmış olan şeyler değildir; yapılması lazım olan şeylerdir ve o şeyleri yapacağımıza olan emniyetimdir. Efendiler, biliyorsunuz ki, her yeni şey, iyi şey karşısında mutlaka fena bir şey çıkar. İnsanlık hayatının hususi tecellisidir bu. Akis vardır ve ona dahi karşı akis vardır; tesir vardır, akis vardır. Bu itibarla tereddüde sebep olan noktayı beraber ifade edelim. Fakat ona karşı yapacağımız şeyleri bir defa burada tekrar edelim. Hiç şüphe yok ki, milletimizin hakimiyetini bir şahısta veyahut çok sınırlı sayıdaki şahısların elinde tutmaktan menfaat bekleyen insanlar veyahut cahil ve gafil insanlar vardır. Zira hükümdarlar kendilerini mutlaka vehmedilmiş bir kuvvetin temsilcisi tanırlar. Bundan, böyle tanınmaktan zevk alırlar. Fakat bir adamın kendi kendini böyle tanıması hiçbir kuvvete, hiçbir tesire sahip değildir. Ancak etrafında bulunan menfaatperestler bu ifadeyi, bu arzuyu terennüm ederler, zevkle terennüm ederler. Ve bilhassa din kisvesine büründürerek ortaya atarlar, atmışlardır daima. İşte bu yaygın terennümlere karşı istibdat altında bulunan, tahakküm altında bulunan milletin kulakları da hep bu terennümlerle dolar. Oraya başka bir ses girmez ve giremez. Ve neticede öyle bir hal olur ki,  herkes, toplumun her ferdi, o padişahın, o hükümdarın ve etrafındakilerin telaffuz ve ifade ettiklerini hakikatin ta kendisi kabul eder, din icabı kabul eder, mevcudiyetin icabı kabul eder. İşte bu anlayış devam ettikçe hakikaten başka bir şey yapmanın imkânı güç bulunabilir. Fakat bir defa o imkân hasıl olduktan sonra, denilemez ki bu imkânı elde eden çoğunluğun içinde memnun olmayanlar yoktur. (Atatürk’ün Bütün Eserleri, Cilt: 15, Kaynak Yayınları, Birinci Basım: Şubat 2005, s. 75)”

Atatürk’e göre toplumun geleceğini belirleyecek olan şey, gelecekte yapılacak doğru işlerdir. Yukarıdaki sözlerinde Atatürk, her zaman yapılan bir işe karşı çıkacakların olacağından söz etmekte. Yani doğada, toplumda her şey karşıtıyla var. Karşıtın biri olmazsa diğeri de olmaz.

Atatürk, yukarıdaki konuşmasında tek kişinin ya da bir zümrenin iktidarını doğru bulmuyor. Halkın denetiminden uzak böyle bir iktidarın çevresini, hemen çıkar kümeleri sarmakta. Bunların hepsi de dini siyasal, ekonomik ve günlük çıkarları için kullanan kişiler. Ne yazık ki dünyanın neresinde, hangi dinden olursa olsun bazı çıkarcı kimseler, dini kendi yanlış işlerini örtmek için kalkan olarak kullanmaktalar. Atatürk de konuşmasında bu gerçek konusunda hem kendini dinleyenleri hem de ulusumuzu uyarmakta.

“Daima bu güzel şeylerden kendi fenalığı itibariyle faydalanamayacağını düşünenler mutlaka hoşlanmazlar. Ve işte böyleleri birtakım teşebbüslerde bulunabilirler. Bu gibilere -malum- mürteci derler. Ve hareketlerine de irtica derler. Fakat çok yakın tarihi safhalarımızı da düşünürsek -ki bunu düşünmek faydalıdır; zira en ücra köşede bulunan bir köylümüz dahi bu vakalara el ile temas etmiştir- birçok misallere tesadüf ederiz. Fakat buna bütün cihan kani olmalıdır ki, milletimizi bu gibi telkinlerle saptırmanın ve aldatmanın imkânı kalmamıştır. Yakın felaketlerin sebepleri nedir? Ve bu tahlil olunmuştur ki bugünkü netice hasıl olmuştur. Buna nazaran kabul etmek lazımdır ki, bundan sonra bu milleti fetva ile yahut şu ya da bu tefsir ile irticaya sevk edecek insanların bu millet içinde yeri yoktur; vardır, fakat o da ancak zindanlardır. Ben korkmadan ve çekinmeden ve tam bir katiyetle ifade ediyorum ki, milli hakimiyetin değiştirilmesi ve yorumlanması bir kelimesinin, bir noktasının bile şöyle veya böyle olmasını talep edenler, benim gözümde en koyu mürtecidir. Ve böyle adamlara karşı yapılacak şey, -bu hakimiyeti almak için bu milletin yaptığı fedakarlığın icabıdır- bunları parça parça etmektir.

Efendiler, artık yetişir, bu milletin çektiği felaketler çoktur. Bu millete acımak lazımdır. Bu milleti şunun veya bunun menfaatı için şu ve şu istikametlere, karanlıklara sevk etmek ayıptır, rezalettir, günahtır. Bunu artık yaptıramayacağız. (Aynı yapıt, s. 75)” Atatürk, bu konuşmasıyla halkın sırtından geçinen çıkar odaklarına savaş açtı. Onların hem devlet hem de toplum içinden sökülüp atılmasından yana. Yurttaşın emeğini, dini ve birtakım duyarlı konuları kullanarak çalan asalakları sistemin dışına itme çabası içindedir Büyük Önder.

Yüzlerce yıldır toplum olarak yaşadığımız felaketlerin, yoksulluğun, gelişmemişliğin, çağı yakalayamamanın nedeni din kisvesi altında ulusu aldatanlardır. Onların kişisel çıkar peşinde koşmaları ve toplumun geleceğini hiçe saymaları yüzünden koca imparatorluk paramparça oldu. Ulus egemenliği yerine kişisel saltanatın olması halkın, toplumun çıkarlarının göz ardı edilmesine yol açtı. Bu da devleti ve toplumu yıkıma götürdü. Cumhuriyet ve ulusal egemenlik geçmişte yaşanan olumsuz deneyimlerin sonunda ortaya çıktı.

Bin bir emek, binlerce şehitle kurtardığımız yurt toprağında ulusun egemenliğini sağlayarak sonsuza dek yaşamanın biricik yoludur cumhuriyet. Bir ülkenin geleceği, yazgısı bir kişiye ya da bir azınlığa bırakılamaz. Çünkü bir ulusun ortak usu, bir kişinin ya da zümrenin usundan daha değerli ve büyüktür. Bu nedenle ulusun ortak usu ve egemenliğiyle bir ülke korunur. Böylece geleceğe emin adımlarla yürünür.

                                                                  Adil Hacıömeroğlu

                                                                  20 Mart 2024