BİLGELERE KULAK VERMELİ

                                            

“Ne yazık o ulusa ki bir urba giyer kendi dokumaz, bir ekmek yer kendi hasat etmez ve bir şarap içer ki kendi testisinden akmaz.”

“Ne yazık o ulusa ki zorbayı kahraman diye alkışlar ve gösterişi fatih cömertliği sayar.”

“Bir ulusa ve ne yazık ki rüyasında küçümsediği tutkuya uyanıkken boyun eğer.”

“Ne yazık o ulusa ki bir cenaze töreninde yürürken sesini yükseltmez, kendi yıkıntıları içindeyken bile öğünür ve ensesi kılıçla kütük arasında uzanmışken ayaklanmaktan geri duracaktır.”

“Devlet adamı bir tilki, düşünürü bir hokkabaz ve sanatı yamama ve taklit olan o ulusa ne yazıktır.”

“Ne yazık o ulusa ki yeni yöneticisini borazanlarla karşılar ve yalnızca bir diğerini yine borazanlarla karşılamak için, yuhalarla uğurlar.”

“Ne yazık o ulusa ki bilgeleri yıllardır dilsizdir ve güçlüleri beşiktedir henüz.”

“Ne yazık ki o ulusa parçalara bölünmüştür, her parçası kendini bir ulus sanır.”

Yukarıdaki sözler, Halil Cibran’ın Ermiş’in Bahçesi (Sayfa 27, 29; Anahtar Kitaplar Yayınevi, 2010)  adlı kitabından alınmıştır.

Yoruma gerek var mı? Çevremize şöyle bir bakalım ve hangi ülke ya da ülkelerin yıllar öncesinden resmedildiğini görelim.

Bilgelere kulak vermeli. Kulak vermeli ki doğru yolda yürümenin anahtarını elimize alalım.

Bilgelere saygı gösteren, onların düşüncelerine değer veren uluslar, parlak bir geleceğin aydınlık güneşi altında erinç ve gönenç içinde yaşamayı başarırlar.

                                                           Adil Hacıömeroğlu

                                                           11 Ocak 2014