HASAN BASRİ ASLAN

        Depremin yarattığı yıkıntıların altındaki yurttaşlarımız, geceli gündüzlü bir çalışmayla kurtarılıp yaşama döndürülmekte. Ulusal bir seferberlikle felakete karşı bir savaşım içindeyiz ve zamana karşı yarışıyoruz. Kurtarma çalışmalarında boşa geçirilecek bir saniyelik zaman bile yok! Herkes, canını dişine takmış, gücünce emek vermekte. Zaten ulus olmak da bu. Kişisel emekler birikecek damla damla, sonunda büyük bir göl olacak. Bu da ülkemizin yaralarını saracak.

        Depremde yıkıntı altında kalan yurttaşlarımızı kurtarmada, kurtarma ekipleri olağanüstü kahramanlıklar göstermekte. Bu toprakların gözü pek yiğitleri, yıkıntı altında yaşama tutunan yürekli insanımızı çoğu zaman kendi canını tehlikeye atarak kurtarmakta. Kadir kıymet bilen yurttaşlarımız, yıkıntının altından çıkarıldıklarında gösterdikleri minnet duygusu görülmeye değer.

        Anadolu insanının alçak gönüllüğünü, duygudaşlığını, ince düşünüşünü sıkça görmekteyiz. Bu durum bize yabancı değil. Bu derin kültürün, geleneğin kucağında büyüdük. Bu derin kültürü yaşatmak için amansız bir savaş vermekteyiz.

        Deprem bölgesinde, örnek davranışları her gün görmekteyiz. Derslerle dolu o kadar çok insan öyküleri var ki hangi birini anlatsak? Bu öyküler, geleceğe taşınıp tarihe not düşülmeli.

        Hasan Basri Aslan…

        Gaziantep Nurdağı’ndan bir yurttaşımız…

        6 Şubat günü depremde yıkılan evinin göçüğünde kaldı. Tam 130 saat sonra eşi ve üç çocuğuyla yıkıntıların altından kurtarılıp yaşama döndürüldü. Hasan Basri Aslan, kurtarıldıktan sonra bindirildiği 112 cankurtaranında kendisine oksijen vererek müdahale eden sağlıkçılara: “Ama ben çok kokuyorum. Sizi rahatsız ediyorum.” diyor. 130 saattir ölümle savaşan biri, yıkıntıdan kurtarıldığında bile duygudaşlık yapıp kendisine sağlık için yardım eden kişileri rahatsız etmemeye çalışmakta. Bu, nasıl bir incelik? Bu nasıl bir duyarlık? Bu nasıl bir yürek?  Kimilerince bunu anlamak çok zor. Ancak bizler, bu tür ince davranışlara, duygudaşlığa alışkınız.

        Hasan Basri Aslan’ın yukarıda anlattığımız davranışı, bizi yıllar öncesine götürdü. 2004’te, Soma’da bir maden faciası yaşanmıştı. Yerin metrelerce derinliğinde yangının içinden kurtarılan maden işçisi Murat Yalçın, faciadan on bir saat sonra kurtarıldı. Sedyeye yatırılan Murat Yalçın: “Çizmelerim kirli, çıkarayım mı?” diyor. Bu sözler karşısında duygulanan cankurtaran hemşiresi: “Senden daha mı değerli, ayaklarını uzat!” diye yanıtladı onu.

        Türkiye’nin iki farklı ilinde, iki farklı felakette kurtulan iki yurttaşımızın inceliğine bakın! Ne denli benzer davranışlar… Her iki yurttaşımızın da duygudaşlığı nasıl da güzel! İşte, ulus olmak böyle bir şey… Sevinçte, tasada aynı tepkileri vermek, aynı davranışlarda bulunmak…

        Türk Ulusunun gücünü, güzelliğini anlamayanlar, Hasan Basri Aslan ve Murat Yalçın’dan ders alın! Ders alın ki el alemin aklına uyup bozgunculuk yapmayın! Bu topraklarda bozgunculuk tohumları yeşermez. Yeşertmek isteyenler ise emperyalizmin yıkıntılarının altından yaşamları boyunca çıkamaz.

                                                               Adil Hacıömeroğlu

                                                               14 Şubat 2023