TÜRKİYE’NİN KIZI, NARİN

Narin, Diyarbakır’ın Bağlar ilçesine bağlı Tavşantepe köyünde doğmuş, ancak orada büyüyememiş sekiz yaşında toprağa düşmüş bir küçük kız. 21 Ağustos 2024 Çarşamba günü sonsuz yolculuğuna çıkarıldı feodal düzenin artığı bağnazlarca.

         26 gündür onun canına kıyan kişiyi bulmak için çalışıyor jandarma ve yargı. Koca köy, dilini yutmuş konuşmuyor. Bir yürekli insan çıkıp da akrabalarıyla dolu köyden bir çocuğun katilini açıklayamıyor. Oysa o köyde yaşayanların neredeyse hepsi birbiriyle akraba. Herkes gerçeği biliyor, ama bilmezden geliyor. İçi içine sığmayan o hep gülen iki çift gözü söndüren, o kıpır kıpır el kadar bedenden canını alan eller bir türlü ortaya çıkarılmıyor.

         Narin… Adı gibi duyguları ince, duruşu ve görünüşü ince yapılı, nazenin… Bir ad, bu kadar mı uyar bir insana? Bir adın anlamı, bir kişinin bedeni ve ruhuyla bu denli mi örtüşür?

         21 Ağustos’tan beri her yanda Narin var. Neredeyse tüm televizyon kanallarında onun haberleri. Okulda, evde, düğünde çekilmiş fotoğrafları, videoları gösterilmekte. Allah aşkına bir çocuk bu kadar mı sevimli olur? Neredeyse her fotoğrafta ve videoda gözbebekleriyle gülmekte. Gülüşü gözümün önünden gitmiyor. İçten bakışları içime işliyor.

Hele bir görüntüsü var… Sınıf arkadaşlarıyla elinde Türk bayraklarını sallayarak yürüyorlar. Sanırım bir ulusal bayramın kutlamasından bu gülüşlü güzel görüntü. … Bir insan bu kadar mı güzel güler? Mutluluğu yol yapmış, yürüyor üstünde. Bayrakları salladıkça gülüşleri bayrağın yeliyle gökyüzünde salıncak oluyor. Bayraklar birden uçurtma olup gökyüzüne ağıyor. Bulutların üstüne çıkıp kanatlanıp meleğe dönüşüyor, bilinmeyen gezegenlere doğru yol alıyor.

Gülüşüyle yıldızları gökten indirip avucuna alıyor. Bakışıyla güneşi, ayı yanaklarına sığdırıyor. O, uçmağa varınca gökyüzündeki bulutlar toplanıp gözyaşı olup akıyor sel gibi sarı toprağa.

Gülüşüyle anlatıyor her şeyi Narin Kız. Uzun ömürlü bir insanın ömrü boyunca gülüşünü, Narin Kız, sekiz yıllık kısacık dünyasına sığdırdı. Ona bu gülüşü, yaşama sevincini çok gördüler nedense. Hem de en yakınları…

Narin; lider ruhlu, içinden geldiği gibi davranan, yaptığı her işten zevk alan bir kız çocuğu. Düğün töreninde duruşu, yürüyüşü büyüklerine taş çıkartır. Bir çocuk, giydiklerini bu denli iyi mi taşır bedeninde? Arkadaşlarının en küçüğü olmasına karşın her şeyde öncü.

Narin, Türkiye’nin kızı oldu. Seksen beş milyon yurttaşımızın evlerinin baş köşesinde yerini aldı. Yalnızca evlerin mi baş köşesinde? Değil… Asıl onun yerleştiği yer yüreklerimiz…

Narin’i kim mi öldürdü? Onu yüz yıldır Atatürk’ün izinden gitmeyip feodaliteyi tasfiye etmeyen siyasetçiler öldürdü. Hatta parti çıkarları için feodal ağaları, Gazi Meclis’imize taşıyan kıtuslu, öngörüsüz siyasetçiler hazırladı bu ölüm düzeneğini. O ölüm düzeneklerinin bataklığında PKK ve Hizbullah gibi terör örgütleri boy attı. Yüzlerce yıldır şiddet kültürünün baskıladığı bir toplumsal yapıda Narinlerin yaşaması olanaklı mı?

Sahi, televizyonlarda yapılan uzun uzun yorumlarda, derin çözümlemelerde feodaliteden söz eden oldu mu hiç? Olsa şaşarım zaten. Çünkü feodal yapı malzeme yaratır bu kokuşmuş düzen için. Egemenlerin bağımlı olduğu emperyalistler Cumhuriyet’ten önce de sonra da feodaliteyi kullanmadı mı iç karışıklık çıkarmada.

Ah Narin’im ah, bu koca dünyada beş para etmez birçok kişi yaşayıp giderken sana el kadar yeri çok gördüler. Kim mi seni ayırdı o çok sevdiğin yaşamdan? Aynı kandan, aynı candan vücut bulduğun en yakının olan kişi. Yüz yılların katmerleştirdiği şiddet kültürü, Ortaçağ karanlığının bilgisizliği; senin gibi yürekten gülen birine yaşama hakkı tanır mı?

                                                                  Adil Hacıömeroğlu

                                                                  16 Eylül 2024