TARİHİNİ BİLMEYEN GENÇLER (Pazar Yazıları)

Hafta içi İstanbul’un Anadolu yakasında bir AVM’deki aşevinde yemekteydik. Nerede olursam olayım çalışanlara hâl hatır sorar onlarla söyleşirim fırsat oldukça. Çalışanların hepsi, arı gibi gençler… Masadan masaya koşmaktalar. Yemek yiyenler; kalkıp gidince ivedilikle masalardaki çatal, bıçaklar ve boş tabakları kaldırıyorlar. Kullanılmış peçeteler, ıslak mendiller tabakların içine dolduruluyor el çabukluğuyla.

Masalar boşalıp iş bitince ceplerinden telefonları çıkartıp dalıyorlar sanal dünyanın derinliklerine. Yeni bir müşteri gelinceye dek telefonlarını ellerinden bırakmıyorlar. Yeni bir müşteri, kapıdan girdiğinde hemen telefonlar ceplere sokulup gelen kişi ya da kişiler karşılanıyor. Hemen masalara kâğıttan küçük örtüler konup üstlerine çatal ve bıçakları yerleştiriyorlar. Bu iş bittikten sonra bir adım geri çekilip gelenlerin ne yiyeceğini soruyorlar. Yemek istekleri, çalışanların ellerindeki elektronik aygıta yazılıyor. Az sonra yemekler, çalışanların elbirliğiyle getiriliyor. İçecekler, masaya özenle yerleştiriliyor.

Yemeğimizi yedik. Sıra çay içmeye geldi. Çalışan: “Bir isteğiniz var mı ağabey?” diye sordu. Ben de: “Çay ısmarlarsan içeriz.” dedim. “Ağabeyimin emri olur.” diyerek kanatlanıp uçtu sanki. Çok geçmeden çaylarımızı getirdi genç adam. Ona, nereli olduğunu sordum. “Gaziantep… Şahin Bey… Şahin Bey’le Şehit Kâmil yan yana…” dedi.

“Şahin Bey kim?” diye sordum.

Düşündü kısa süre, sonrasında yanıtladı beni: “Tam olarak bilmiyorum, ama büyük bir ağa olabilir.” dedi.

Öğrenimini sorunca liseyi bitirdiğini öğrendim. Şahin Bey’in kim olduğunu bilmemesine üzüldüğümü anladı yüzümden. “Ağabey ben Gaziantep’te doğup büyüdüm, ancak kökenim Şanlıurfa-Birecik. Zaten depremden sonra ailem, Birecik’e taşındı.” dedi durumu kurtarmak için. Böyle deyince Şanlıurfa ile ilgili sorumu yönelttim ona. Ne yazık ki atalarının yıllarca yaşadığı toprakların tarihine de yabancı…

Konuşmalarımız, diğer çalışanların ilgisini çekmiş olacak ki iki çalışan daha yanımıza yaklaştı. Bir önde, diğeri utangaç ve çekingen arkada. Aslında uyanık… Soru sormamdan korktuğu belli olmakta duruşundan, ancak merak da etmekte konuşmamızı. Birecikli çalışan, bana gülümseyen arkadaşını göstererek: “Buna sor bakalım, biliyor mu?” dedi.

Gülümseyen çalışan Muş-Malazgirtli… “Muş’u düşman işgalinden kim kurtardı?” diye sordum. Güldü: “Bilmiyorum, Muş, düşmanlar tarafından işgal mi edilmiş? Gerçi ben Malazgirtliyim, Muş’u bilemem.” diye yanıtladı beni. Bu yanıttan sonra söylenecek bir şey yok!

İki lise mezunu genç, kendi yöresel tarihini bilmiyor. Demek ki Kurtuluş Savaşı ve yerel tarih ne okullarda doğru düzgün öğretilmiş ne mahalle kahvelerinde konuşulmuş ne de ailelerde anlatılmış. Neden?

İlk çalışanın, Şahin Bey’i “ağa” sanması çok önemli. Çünkü gencin yaşadığı bölgede güç demek, ağa demek. Bir şey yapılırsa ağa yapar. Bir yere, birinin adı verilmişse ağadan başkası olamaz ona göre. Çünkü bilinçaltına derince işlenmiş feodalite, ağalık düzeni.

Bir toplumun gençlerinin ulusunun kahramanlarını tanımaması çok acıklı bir durum. Doğup büyüdüğü topraklardaki halkın yiğitliğini, yurtseverliğini, yaşamak için yaptığı savaşları bilmemesi kabul edilir bir şey mi? Gaziantep, Şanlıurfa gibi kahramanlık destanları yaratıp yazmış kentlerimizde doğup büyüyenlerin dedelerinin başarılarıyla gurur duymaması çok acı. Yalnızca Gaziantepliler, Şanlıurfalılar mı bilecek bu kentlerin tarihini? Doğaldır ki hayır! Tüm Türkiye bilecek bu kentlerimizin tarihini, kahramanlıklarını.

Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin, çıkmış TBMM kürsüsüne kendisinin sivil toplum örgütü olarak gördüğü tarikat ve cemaatlerle işbirliği yaptığını söylüyor. Bunun da Güneydoğu’daki gençlerin PKK’ya katılımını engellediğini söylemekte. Ah Milli Eğitim’im ah, sen kimlerin eline düşmüşsün? MEB, öncelikle bölgedeki çocuk ve gençlere yaşadıkları toprakların tarihini öğretsin. Bir ülkeye aidiyet, tarih bilinciyle olur. İslam’da olmayan tarikat ve cemaatlere güç katacağına, Türkiye’nin tarihini öğretmektir senin görevin. Tarikat ve cemaatler, toplumu ayrıştırıp böler; tarihsel bilgiye dayalı ulus bilinci ise halkı birleştirir.

Yusuf Tekin, TBMM’de söylediği talihsiz sözleriyle tekin biri olmadığını gösterdi. Oturduğu koltuğun sorunluluğunu taşıyacak biri de değil.

Ey Tekin, öncelikle sen git, çocuklarımıza ve gençlerimize Kurtuluş Savaşı tarihimizi doğruca öğret! Bak bakalım bu bilinci kazanmış biri, dağa çıkar mı? Halkımızın tarikat ve cemaatlerin safsatalarını öğrenmeye gereksinimi yok! Şunu da anımsatayım Yusuf Tekin, tarikat ve cemaat liderlerinin de feodal ağalardan farkı bulunmamakta. Her ikisi de feodalitenin tarihin çöplüğünde olması gereken halkın sırtındaki asalaklar. Sanıyorum öncelikle senin Türk tarihini öğrenmen gerek!

                                                                            Adil Hacıömeroğlu

                                                                            24 Aralık 2023